Jest to sposób komunikacji osób niesłyszących. Należy wspomnieć, że ta forma komunikacji ma wymiar wizualno – przestrzenny. Każdy język migowy opiera się na swoim własnym słownictwie oraz systemie gramatycznym. Na zasób pojęć migowych składają się znaki ideograficzne (zwane migami), które czasem są odpowiednikiem krótkich zwrotów w języku mówionym. Uzupełnieniem systemu znaków są tzw. znaki daktylograficzne: alfabet palcowy, znaki przyporządkowane znakom interpunkcyjnym, liczebnikom głównym i porządkowym czy ułamkom. W Polsce wyróżniamy dwa główne systemy komunikacji opartej na języku migowym, są to:
PJM (Polski Język Migowy) - Miga się bez użycia głosu, ruszając bezdźwiękowo wargę, co w dużym stopniu pozwala odbiorcy odczytywać mowę. PJM jest językiem całkowicie odrębnym od języka polskiego, Ma zupełnie inną strukturę gramatyczną niż w języku polskim. Składa się z kilku bardzo istotnych elementów: mimiki, gestów czy znaków kulturowych.

SJM (System Językowo – Migowy) - to system łączący język mówiony ze znakami migowymi. Polega na przekazywaniu tego samego tekstu zarówno w języku mówionym jak i miganym, z dokładnością „co do litery. mgr Oliwia Dubowik